De rustdag in Saint-Jean Pied-de-Port kwam op het juiste moment want het was een bloedhete dag. En op de juiste plaats want een het is een charmant stadje dat leeft door en voor "les chemins de Compostelle".
Deze stad ademt één en al het pelgrimeren uit. Wat we onderweg bijna niet gezien hebben, loopt hier in overvloed. Pelgrims uit alle hoeken van de wereld. In onze gite logeren pelgrims uit europese landen maar ook uit Australie. Je voelt dat Compostella dichterbij komt.
Met het volgende statement neemt Peter graag afscheid van deze blog: na bijna 2/3 van deze tocht zorgen niet verteerde resten van een lang en rijkelijk bourgondisch leven dat mijn noodzakelijke fietsconditie wordt genekt, en duwen mij hiermee deze namiddag in de armen van mijn vrouwke... wat kan het leven toch mooi zijn. ..
En dat terwijl Rik wegmijmerde bij het zicht dat hij van op de citadel had op de Pyreneeën en hij toch even moest slikken toen hij zich realiseerde dat er hem na deze bergen nog hogere toppen wachten ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten