22.07 C-day 38

Na 38 dagen zit mijn Camino er helemaal en volledig op. Staks mijn fiets inleveren voor repatriëring, nog wat de sfeer in Santiago opsnuiven en morgen vlieg ik zelf ook terug. Gek trouwens dat het goedkoper is mezelf thuis te brengen dan mijn fiets.
Vandaag was mijn kortste fietsdag, maar toch één met een speciale betekenis. Niet alleen omdat deze rit het sluitstuk vormde van mijn Camino, maar evenzeer omdat ik hem in het teken heb geplaatst van Sander & Oskar & Lieve & boezemvriend Jan. Velen onder jullie zullen begrijpen waarover ik het heb. Voor de anderen: vandaag 2 jaar geleden is Sander, tweelingbroer van Oskar, door een verschrikkelijke samenloop van omstandigheden verongelukt tijdens een boerderijvakantie. Deze laatste kilometers heb ik voor hen gereden, met heel mijn hart. Andere woorden vind ik nu niet, maar mijn gedachten zijn bij hen.
Het idee morgen en de komende dagen niet meer te zullen fietsen, komt raar aan. Bovendien heeft mijn fiets, gepakt en gezakt zoals hij was, gedurende al die dagen mee mijn identitieit bepaald. Klinkt misschien bizar maar zo is het. Want juist dankzij mijn fiets gingen mensen sneller wuiven, Buen Camino roepen, begonnen autobestuurders te claxonneren. Zonder fiets was ik in zekere zin "minder" pelgrim, of in elk geval een andere pelgrim.
En terwijl ik hier op een terrasje zit, geniet van mijn koffie en de voorbijgangers observeer, besef ik dat ik ongewild een onderscheid maak tussen de pelgrims en de anderen.
Eindigen doe ik vandaag met een vers van Léon Felipe.
'Leven als een pelgrim,
slechts een pelgrim
die steeds over nieuwe paden trekt,
Leven als een pelgrim,
met geen ander doel,
zonder andere naam en zonder land, ..
Leven als een pelgrim,
slechts een pelgrim ...'