De kop is er voor Rik de 2de keer af: de eerste solodag.
Gisteren de bagage nog uitgekuist van alle "ballast", om vanmorgen zo'n 3 à 4 kg lichter aan de eerste echte beklimming te beginnen.
Saint-Jean Pied-de-Port uitgereden via dezelfde poort als Middeleeuwse pelgrims dat reeds deden. In een steen staat sinds toen een groet aan de pelgrims gegraveerd die "hier aan het zwaarste deel van hun tocht beginnen". Heb 10 minuten naar het onding gezocht. Vruchteloos...
Spanje binnengereden via Valcarlos en er iets na 8u een succulent 2de ontbijt genomen. Kwestie van calorieën op te doen voor de klim naar de Alto Ibañeta (stijgen van 193 m naar 1057 m). Wie het heldendicht Complainte de Roland kent, weet dat ridder Ro(e)land hier sneuvelde maar niet zonder eerst zijn patron, Karel de Grote, verwittigd te hebben met trompetgeschal!
Tijdens de klim aanmoediging gekregen van een groepje Franse wielertoeristen die spontaan enkele minuten naast mij bleven fietsen. Meer dan leuk! Toch vraag ik hen volgende keer beleefd om minder vragen te stellen, want babbelen én ademen op een helling van 9% gingen niet zo goed samen ...
Boven komen op de "top" heeft heel wat emoties los gemaakt. Fantastisch gevoel!
Het krioelt nu op sommige momenten van de wandelende en fietsende pelgrims, zelfs eentje met een triporteur. Je krijgt haast een tenniselleboog van het telkens opnieuw groeten.
Pamplona moet ik ontwijken want eerstdaags is er daar de fameuze stierenstraatloop. Geen doorkomen meer aan, laat staan logies vinden. Daarom voor het fraaie dal van de Rio Erro gekozen, waar ik plots weer alleen schijn te zijn. En dan verder door Navarra in een Toscaans aandoend landschap.
De Camino verandert de belangrijkheid der dingen: vandaag staat voor mij niet het probleem Griekenland op nummer 1 maar wel dat de schroefdop van een drinkbus gebarsten is, net wanneer water zo moeilijk te vinden is.
En vanavond voor het eerst in een authentieke albergue peregrinos waar we met 21 slapen. Afin, slapen ... dat zullen we nog afwachten.
Heeeelp! Kan er iemand mij vertellen of mij reacties ergens en door iemand gelezen worden??!! Ik zie er niets van...
BeantwoordenVerwijderenEindelijk heb ik het gevonden! Het knopje.
BeantwoordenVerwijderenHeel trouw volg ik je/jullie dagelijkse perikelen en ervaringen. Ik lees de erudiete berichtjes met veel Geel plezier en kan mij levendig voorstellen hoe het er aan toe gaat. Nochtans begint na enkele dagen, de frustratie op te lopen. Ik wil reageren en weet niet hoe! Met mijn Gele bril zoek ik naar knopjes, pijltjes of welk ander symbool voor "antwoorden". Vruchtenloos. Dit is om Gele miserie vragen! Gedoemd om zwijgzaam, reactieloos en zonder verbinding gewoon de berichten te lezen, zit ik kokend, hunkerend en steeds Roder wordend achter mijn scherm en leg er mij bij neer. Ik zie het als een uitdaging en voel mij dan toch enigszins verwant met mijn vrienden op de fiets en op Weg. Toch een beetje verbinding dan... :-(
Totdat, in een GeelGroene bui, mijn gedachten mij nogmaals bij Chantal brachten. Ik vroeg mij af hoe zij omging met dit niet-zelf-gezochte-alleen-zijn en nam mijn telefoon ter hand. Na wat gekeuvel en nadat ik mij ervan verzekerd had dat ze geen reddende GeelGroene vriendin nodig had om de hiaten op te vullen, zij ze, langs haar neus weg: "toch weinig reacties op de blog hé". Ja, toen dacht ik - euh excuseer - zei ik Geelweg: "wat wil je er is nergens een knopje om te antwoorden". Zij doodleuk en bloednuchter: "jawel hoor, gewoon naar de blog gaan". Naast het feit dat ik mij enkele seconden (ja zo lang duurt dat bij Geel) super dom en mega oncool vond, gingen plots lichtjes branden, sterren fonkelen, vuurwerkpijlen af. Er was weer hoop en vertier in het verschiet! Joepie... dank je wel, lieve Chantal om mij te bevrijden uit mijn zelf opgezette gevangenis. Een beetje nuchterheid af en toe brengt zeker soelaas voor mij....
Dus voilà, vandaag heb ik het weinige Blauw dat ergens diep in mijn schaduw verscholen ligt, aangesproken. En zie nu, hier valt wel wat te lezen, nietwaar.
Je bent gewaarschuwd Rik, geen rustige avond meer! Het Gele geweld zal er nu voor zorgen dat je toch wat meer leesplezier zal hebben. Je verdient het. Na zo'n zware en uitputtende maar zielsverlichtende tocht weer een stapje dichter bij het Licht. En dan wat zinloze, chaotische, speelse en grappige hersenspinsels op je bord of scherm, dat maakt de ervaring toch af, niet?
Laat mij al beginnen - of zit ik nu aan het einde? - met mijn allergrootste bewondering uit te spreken voor mijn wielrennende vriend.
Beste Rik, kniebuigend wil ik je zeggen hoe trots ik op je ben dat je beslist hebt om de tocht toch ook alleen verder te zetten.
Het is wel een teken, een signaal, vergis je niet! Laat je niet afleiden want de boodschap luidt onherroepelijk: focus op jezelf! Ga naar binnen en kijk, of beter Voel Oh dappere zadelridder...
En met deze zotte wijze woorden, verlaat ik het technisch front voor vandaag.
Tot later x
PS: ik had al eens een poging gedaan 10min geleden, maar door een ongelukkig toeslaan van het lot ofte een tikkie op het verkeerde knoppie - foetsie alles weg :-(. Deze keer zullen ze mij niet liggen hebben. Gekopieerd voor ik Publiceer - hihi - feels good to fuck the system sometimes xxx