maandag 13 juli 2015

13.07 C-day 29

Vandaag één van de voor mij belangrijkste etappes gereden, deze naar Cruz de Ferro!
Cruz de Ferro is met zijn 1500 m niet alleen het hoogste punt van de hele Camino, het staat vooral bol van de symboliek. Het is hier dat sinds eeuwen pelgrims symbolisch een deel van hun last afleggen door een steen op de grote hoop aan de voet van het kruis te werpen. De moderne, "echte" pelgrim houdt deze traditie in ere en ziet het ook als afsluiting van een faze en als start van een nieuwe stap op de levensweg. Ook ik heb mijn steentjes van thuis meegebracht en hier achtergelaten. Er heeft gisteravond laat zelfs een klein, scherp kiezeltje mijn weg gekruist waarvan de boodschap zo duidelijk was, dat ik het eveneens heb meegenomen.
Terwijl ik zo hard naar deze handeling uitkeek - alleen al er aan denken gaf me 2 keer een emotionele opwelling - heeft het moment zelf me veel minder geraakt dan verwacht ... Bovendien is de magie van de plek grotendeels verloren door een stofferige slordigheid van niet alleen kitscherig beschilderde stenen maar ook van achtergelaten "symbolische" schoenen, haarbandjes, kralen en wat nog meer. De kapel in de directe omgeving kreunt onder de graffiti en inkervingen.
Ik ben er stil en lang gaan bij zitten terwijl ik het hoge kruis bleef bekijken. En voel maar één reden waarom het mij zoveel minder raakte: wat ik als "last" meedroeg in mijn stenen, heeft zich tijdens de tocht blijkbaar geleidelijk maar grotendeels "opgelost". Onze ietwat aparte hospita in Frankrijk had dus wijze woorden gesproken: hoe langer je tocht duurt, hoe lichter je wordt ...
Al heeft de rit vandaag me dus licht gegeven, fysiek was het zowat het zwaarste dat ik reeds meemaakte. Ik ben afgepeigerd en ga vanavond voor de kippen op stok. Daarom laat ik de foto's spreken: 
- in Astorga een groep Limburgers ontmoet die voor het goede autismedoel stappen (vzw AssJette)
- en de vergezichten zijn respectievelijk waar ik naartoe reed, waar ik vandaan kwam en waar ik de komende dagen naartoe rijd (het dorpje bijna in het midden van het beeld is waar ik nu logeer)

Tot slot nog: de overlevering zegt dat wie Cruz de Ferro haalt, ook Santiago zal halen! 

2 opmerkingen:

  1. beste Rik,
    naarmate de kilometers toenemen, de tijd vordert, de slijtageslag zijn slag slaat, worden je verhalen persoonlijker, intiemer! Fijn dat je je ervaringen met ons deelt! Met ons, de gestructureerde thuisblijvers die eigenlijk/feitelijk/stiekem een beetje jaloers zijn op zoveel durf, zoveel moed.
    ik kijk uit naar je verhaal (want je verzucht dat je je nu maar een deel blootgeeft) ik kijk uit naar je verhaal live en in extenso! Might be already begin september?

    chris

    by the way, ik heb het assessment wonder-boven-wonder sterk overleefd, en wordt voorgedragen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeg nu nog dat je geen die hard fans hebt: kom ik zonet op mijn vakantiebestemming, zoek ik internet en ja hoor hup naar de blog! Ondersteuning hoort bij vriendschap vind ik en bijgevolg...
    Ik ben nu in het zelfde land als jij en vraag mij af of de synchroniciteit nog steeds zal doorgaan hier.
    Afwachten.
    Op het vliegtuig nam ik een splinternieuw boek van Coelho ter hand en nog geen hoofdstuk verder werd ik al geconfronteerd met fundamentele vragen. Hoe zou jij de huidige wereldproblematiek samenvatten? Hmm, ik zou zeggen machtsstrijd. Een strijd ook tussen de mannelijke Yang energie en de vrouwelijke yin energie. Coelho beweert: als je de problemen van de wereld kent, ken je ook je eigen problematiek. Hiermee onderschrijft hij wat een Tolteekse meest er mij ooit bijbracht: er bestaat niets buiten jezelf. Wat je rondom jou ziet en aantrekt is enkel een spiegel van wat er zich binnenin afspeelt. OK, terug naar Coelho en zijn bewering en dus naar mij met wat ik in de wereld zie... Interessant. Moet ik toch effe over navoelen en -denken. Laait er nog steeds een machtsstrijd diep in mij? Ik dacht dat ik erdoor was en nu net anderen kon helpen met mijn inzichten. Ik neem het zeker ter reflectie mee de komende dagen...
    In ieder geval denk ik nu aan mijn dappere vriend Rik en zijn Camino. Veel sterkte en vertrouwen. Go for iT!

    BeantwoordenVerwijderen