Vanmorgen vertrokken uit Fisterra richting Santiago waar ik morgenmiddag hoop aan te komen. En daarmee zit de Camino er in wezen op. Ik ben letterlijk terug van op nul vertrokken. Maar of dat veel helder inzicht verschaft, wil ik in het midden laten want tot 14u in de nevel gezeten.
De menu del dia deze middag smaakte. Drie gerechten inclusief drank en koffie voor € 9. Hier een gangbare prijs buiten de toeristische centra. Waar vind je dat nog bij ons? Ik zal de komende, fietsloze dagen in elk geval mijn eet en drink gewoontes moeten bijsturen. Anders sta ik binnen de kortste keren 10 kg zwaarder dan nu.
De laatste loodjes wegen het zwaarste. De beentjes doen pijn. Maar toch fiets ik blij gezind: elke pedaalslag die ik doe, brengt me korter bij thuis en bij wie me dierbaar zijn. En thuis is waar ik nu naar verlang. Na 39 dagen zal ik in 36 verschillende bedden hebben geslapen, meestal pas op het moment zelf wetend waar dat bed (of mijn tentje) zou staan. Vanavond ga ik voor een laatste maal in een albergue overnachten. Ik vermoed dat ik er ooit met een weemoedige glimlach zal aan terugdenken, aan die albergues, maar ze missen, zal ik niet doen. 't Zal wel raar zijn donderdagavond in mijn eigen bed te slapen ...
Het is goed en mooi geweest, heel goed, heel mooi. Een ervaring die een droom heeft waar gemaakt. Wat kan een mens nog meer wensen?
De "nabeschouwingen" hebben jullie nog te goed, maar dat mijn Camino voor altijd en onuitwisbaar in mij zit, is zeker. Hoe sterk voor hoe lang, is een open vraag.
Er is zeker 1 effect dat ik niet ingeschat had: dat van mijn fietshelm op mijn haar. Hoe hard ik het ook moge wassen en borstelen, de fietshelm blijft indruk maken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten