17.07.15 C-day 33

Iets voor 14u is het zo ver: de fiets parkeren midden op het plein voor de kathedraal van Santiago de Compostela, een soort trilling door je lichaam voelen trekken, de ogen nat voelen worden terwijl geluidloos een diep "Ja! Ja, we zijn er! Ja, het is gelukt!" uit je binnenste opstijgt.
Continu komen en gaan pelgrims, vermengd met gewone toeristen. Even continu is de stroom aan obligate foto's en selfies, of de kathedraal nu in de steigers staat of niet.
Als ik uit het pelgrimskantoor kom met het felbegeerde Compostelaat in handen, begint het pas écht door te dringen dat het écht is gelukt,
Dat het Compostelaat zich laat verdienen, hebben we nog de hele voormiddag aan den lijve mogen ondervinden. Na het ontbijt met Christel en Michiel (deze keer hebben we  bewust afgesproken) volgt de ene helling op de andere heuvel. Op amper 45 km staan 950 klimmeters op het menu. Je kan het nog het best vergelijken met het betere klimwerk hartje Ardennen, maar vervang dan wel het gros van de dennen door eucalyptusbomen.
Deze avond naar de mis gegaan in de kathedraal. Een massa mensen, van allerlei pluimage. En wat het beroemde slingerende wierookvat betreft: ronduit indrukwekkend.
Deze nacht slaap ik niet alleen, nee, ik slaap op mijn kamertje samen met niemand minder dan mijn velooke! Heb hem daarvoor wel de trappen naar het 1ste verdiep opgesleurd, kwestie dat ik anders niet borg kon staan voor zijn veiligheid. Ik heb er gedurende de voorbije 33 dagen wel een soortement intimiteit mee opgebouwd, maar twijfel toch hem al dan niet een nachtzoen te geven. Lijkt me nogal vies met die laag stof van 2300 km!
Toch wil ik niet oppervlakkig afsluiten. Het heeft me allemaal niet onberoerd gelaten, wel integendeel, zoveel is duidelijk.
Ik heb regelmatig geschreven over "de" Camino, maar eigenlijk is "mijn" Camino beter: iedereen beleeft het op haar of zijn eigen manier, haalt er voor zichzelf andere dingen uit. Ik voel vandaag een innerlijke rust en een actief aanvaarden van het leven zoals ik dat voordien veel minder kende. Ik twijfel om het woord te gebruiken, maar "loutering" komt misschien nog het dichtste in de buurt. Ik kan me voorstellen dat er nu bij die lezers, die het nooit meegemaakt hebben, een aantal wenkbrauwen zullen fronsen ... .
De Camino is meer dan zo maar een route, de pelgrim meer dan zo maar een reiziger, maar "symbool van de levensweg, de zoektocht die in ieder van ons diep verborgen zit" (citaat uit Sweerman gids)